Cześć Czytelnicy. Ostatnio na Facebooku pokazało mi się wspomnienie sprzed roku. Rok temu napisałam o Naszym Reksiu.
LUDZIE KUŹWA NIE ROZUMIEM WAS! BIERZECIE ZWIERZĘTA ZE SCHRONISKA, ŻEBY SIĘ NAD NIMI ZNĘCAĆ? ŻEBY PRZYWIĄZAĆ DO DRZEWA CZY ZDERZAKA OD SAMOCHODU? TO LEPIEJ NIE BIERZCIE, BO TO NIE ZABAWKA!
TO JEST ŻYWA ISTOTA, KTÓRA CZUJĘ. ALE CO Z TEGO, NIE? TEN PIES/KOT TO ZWYKŁE ŚCIERWO, KTÓRE MOŻNA SKRZYWDZIĆ. TAK NIEKTÓRE OSOBY MYŚLĄ. A JA MYŚLĘ, ŻE TAKIMI ŚCIERWAMI CO KRZYWDZĄ SĄ TE OSOBY!!
NIE WSZYSCY TAK ROBIĄ ŚWIAT JEST MEGA DUŻY... A LUDZIE SĄ JEDNI TACY, A DRUDZY...
ZNAM KOBIETĘ, KTÓRA MA W DOMU SCHRONISKO. MYŚLĘ, ŻE W MIESZKANIU JEST CIASNO. ALE MIŁOŚĆ DO ZWIERZĄT JEST TAK WIELKA... NIE ROZUMIAŁAM TEJ MIŁOŚCI. DOPIERO ZROZUMIAŁAM JAK REKSIO SIĘ POJAWIŁ W MOIM ŻYCIU. TRAKTUJEMY REKSIA JAK RODZINĘ. ❤️❤️
ŻYCZĘ KAŻDEMU, ŻEBY TAK KOCHAŁ SWOJE ZWIERZĘTA.
A JA I MOJA MAMA BARDZO KOCHAMY NASZEGO REKSIA! 🫶🫶❤️❤️
Pozdrawiam Wszystkich Czytelników.
Aleksandra Sarol.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.