Siemka Czytelnicy. Znalazłam na Facebooku takie zdjęcie.
To jest takie dziwne jak w ciągu roku mogłam się zmienić. Pamiętacie jak pisałam, że Mama była w szpitalu?
Kiedy Mama wróciła ze szpitala to musiałam jeszcze bardziej wydorośleć. Mama była smutna, potrzebowała pomocy, rozmowy i zrozumienia. Musiałam się wczuć w sytuację. Takie wsparcie psychologiczne.
Ja trafiałam na byle jakich psychologów. Kobieta nie umie tak walnąć prawdą prosto z mostu. Kobiety są bardziej delikatne.
A ja mam dwie twarze i kobiecą i męską. Umiem być bardzo delikatna, zrozumieć drugiego człowieka. I takim spokojnym zachowaniem zawsze pomagam.
Ale też umiem opie.dolić. Umiem obronić, ale tylko słowami. Ale czasami takie słowo bardziej boli niż jakbym walnęła.
Nie wiem skąd ja to umiem. Od małego taka jestem. Kiedyś wychowawczyni wezwała Mamę.
Proszę uspokoić Olę!
A co ona robi?
Pyskuje.
Obraziła Panią?
Nie.
To po co Pani mnie wezwała?
No bo Ola tak pyskuje, że nie wiem co odpowiedzieć.
Aha, pogadam z Olą.
Mama się uśmiechnęła pod nosem i poszła.
Tę historię Mama mi opowiadała.
Całe życie miałam lepszy kontakt z Chłopakami. I na rehabilitacji koło mnie byli tylko Faceci (na rehabilitacji). Kobiety są tam super, ale mnie ciągnęło do Chłopów.
Ja mam opinie innych głęboko. Przypomniało mi się, że kiedyś pisałam, że płaczę przez znajomych. Chyba na pierwszym blogu o tym pisałam dużo. Teraz mam wyje.ane!
Nie chcesz kontaktu?
Trudno już nie będę płakała!
Pozdrawiam Wszystkich Czytelników.
Aleksandra Sarol.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.