Cześć Czytelnicy. Wczoraj Mama myła okna. Wiecie, że często z samej siebie żartuję. Żartuję, bo chcę jakoś uspokoić emocje. Najchętniej to bym darła się, że nie mogę pomóc. Tylko siedzę na dupie i nic nie robię... 😔
Mama się bardzo zmęczyła...
A ja co robiłam? Oglądałam telewizję... Tylko tyle mogę... To jest takie przykre...
Ja nic nie mogę robić... Wiecie co? Normalnie płakać mi się chce. Jak to piszę to się cała trzęsę, usta mi latają... Przypomniałam sobie jaka kiedyś byłam... I muszę się z jednym pogodzić, wiecie z czym? ŻE TO NIE WRÓCI...
Chociaż potrzymałam drabinę, żeby Mama nie spadła.
Po myciu okien Mama przyszła do mnie i zaczęłam mówić...
To jest takie niesprawiedliwe... Chciałabym Ci pomóc i posprzątać za Ciebie.
Mama zapytała, czy kiedyś Ci powiedziałam, że mi nie pomagasz?
Nie, ale chciałabym Ci pomóc. Dlaczego mnie tak skrzywdzili (chodzi o szpital).
Mama mnie przytuliła i się popłakałam...
KOCHAM MOJĄ MAMĘ! ❤️
Pozdrawiam Wszystkich Czytelników.
Aleksandra Sarol.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.